Hazelaar

Hij bloeit in de winter. De mannelijke katjes ontwikkelingen zich al in de zomer. De vrouwelijke bloemen zijn nauwelijks te onderscheiden van bladknoppen totdat de kersrode stempels tevoorschijn komen. De wind zorgt voor de bestuiving. De bloeiwijze hang hiermee samen. Grote mannelijke bloemen met heel veel stuifmeel en minieme vrouwelijke bloempjes geven de boodschap: geen insecten nodig. Dat wil niet zeggen dat insecten geen gebruik maken van het stuifmeel.

Ook de Hazelaar heeft relaties in de natuur. De Hazelnootboorder, een soort snuitkever, legt haar eieren in de hazelnoot. De larven leven daarvan. Eekhoorns, muizen, Vlaamse gaaien en andere vogels waarderen de noten. Met hun gesleep zorgen ze ook voor de verspreiding van hazelaars.

Sinds de prehistorie gebruikten mensen het buigzame hout van de Hazelaar voor tal van doeleinden. Als raamwerk voor boten, hutten en vlechtwerk voor manden, schuttingen enzovoorts. De struik is bijzonder geschikt als hakhout. Gewoonlijk hakte men om de 7 jaar de takken net boven de grond af. Het hout leverde ook houtskool dat bijzonder geschikt was om mee te tekenen. En voedsel, archeologen toonden aan dat zo’n 13.000 jaar geleden mensen op grote schaal hazelnoten verzamelden en roosterden om de winter en het vroege voorjaar door te komen. Niet verwonderlijk dus dat er nu tal van cultuurvarianten zijn.

Joost Kievit