Hulst

Iedereen kent hem. Hulst zien we overal in tuinen en parken als struik of in een haag, maar ook in de natuur. Hij groeit op verschillende grondsoorten maar houdt niet van veel vocht. Hij is inheems maar er zijn veel zogenaamde cultivars. Deze wijken af van de inheemse soort. Ze zijn her en der aangeplant en vogels zorgen met het eten van de bessen weer voor verspreiding. Of een bepaald exemplaar dan echt de wilde soort is of een kweekvorm. Wie het weet, mag het zeggen.Hulst zien we meestal als struikvorm, maar het kan een echte boom worden. In gunstige omstandigheden meer dan 10 meter hoog. Bijzondere wortels heeft hij. Een zogenoemd “zinkerwortelgestel”, de hoofdwortels lopen overwegend horizontaal en vandaaruit gaan zijwortels loodrecht de diepte in. Het hout is ivoorwit met soms een groene zweem en bijzonder hard. Geliefd voor houtsnijwerk.Door de altijd groene verschijning kende men vroeger bijzondere krachten toe aan Hulst. Zo zou hij bescherming bieden tegen blikseminslag en tegen vijandige machten als heksen. Bijgeloof zorgde ervoor dat hij meestal niet voor de bijl ging. De bessen zijn voor mensen giftig maar van de jonge bladeren kan thee worden getrokken. Dit zou helpen om koorts te onderdrukken.

Joost Kievit