Muurleeuwenbek Inheems? Of niet?
Muurleeuwenbek is oorspronkelijk niet van hier. Zijn areaal was heel vroeger beperkt van omvang en lag in Noord- en Midden-Italië en westelijk Joegoslavië. Als muurdecoratie is hij over een groot deel van Europa verspreid. In de eerste helft van de 17e eeuw ingevoerd in Nederland en sindsdien verwilderd.
Van oorsprong is het een rotsplantje maar ook op verticale muren doet hij het prima. Muurleeuwenbek is daar helemaal op toegerust. Hij wortelt in muur- en rotsspleten en vindt daar voldoende vocht en voeding. De bladeren doen een beetje denken aan een vetplant. Gebouwd om vocht op te slaan en vast te houden dus.
De voortplanting en verspreiding is een toonbeeld van aanpassing aan zijn leefomgeving. Het kan vegetatief en door zaad. Lange uitlopers krijgen op de knopen nieuwe wortels. Zo kan Muurleeuwenbek snel een nieuw gebied koloniseren. De tactiek van zaadverspreiding is van een bewonderingswaardige schoonheid.
De bloemen zoeken het licht op. Om insecten aan te trekken. Maar als de bevruchting een feit is en de vrucht gaat rijpen, gebeurt er iets bijzonders. De vruchtsteel groeit uit en de top wordt lichtschuw. Hij kruipt langs de rots of muur tot een donkere spleet gevonden is. De vruchtdoos gaat naar binnen en springt open. Het zaad komt vrij een nieuwe generatie kan beginnen. Geweldig toch?
