Pinksterbloem
Meestal bloeit hij ruim voor Pinksteren en vroeger kende deze plant ook andere namen. Zoals Kievitsbloem. Koekoeksbloem, Lievevrouweken en Springkers. Nu dus Pinksterbloem. Hij behoort tot de familie van de Kruisbloemen. De viertallige bloemen zijn een mooi kenmerk.
Heel bekend van vochtig grasland, maar je kan hem bijna overal aantreffen. Tot boven in een knotwilg aan toe. Het is geen zeldzame plant, maar de aantallen per groeiplaats nemen wel sterk af. Bemesting wordt als hoofdoorzaak gezien. Er is een vorm met een prachtige aanpassing aan zijn leefomgeving.
Deze zogenoemde Moeraspinksterbloem groeit in ondiep water en kent een aseksuele voortplanting. Zaad kan in het water niet ontkiemen, maar daar is het volgende op gevonden. Ze hebben gesteelde zijblaadjes met een gewrichtje dat makkelijk afbreekt. Hier vormen zich wortels terwijl ze nog aan de moederplant zitten. De nieuwe spruit maakt zich los en gaat een eigen leven leiden. Een zelfstekkende plant dus.
Van oudsher wordt de Pinksterbloem ook in de keuken gebruikt. Door het hoge vitamine C gehalte was het een welkome aanvulling op het menu in het vroege voorjaar. Een probaat middel tegen scheurbuik. Jonge blaadjes, scheuten en knoppen smaken als waterkers en zijn lekker in salades. Een plantje om te koesteren.