Sleedoorn

Een vroegbloeiende struik. Uitbundig stralend wit in het dan nog grauw bruine decor van een bosrand of een struweel. Je kan hem niet missen. Vergissen kan wel. Sleedoorn lijkt op zijn verwant de Kerspruim en er zijn ook kruisingen. Vermoedelijk is Sleedoorn een van de stamouders van pruimen en kroosjes. Slee is een oud woord voor pruim.

De bloemen zijn rijk aan nectar en stuifmeel en een belangrijke voedselbron voor vroeg vliegende bijen en andere insectensoorten. Zij zorgen voor bestuiving. De struik vermeerdert zich ook via worteluitlopers. Vogels gebruiken de struik om een nest te maken. Diverse soorten motvlinders, bladwespen, galmuggen en bladluizen gebruiken Sleedoorn als voedselplant en ook de mens maakte in het verleden gebruik van deze struik.

Vers zijn de blauwe steenvruchten niet te pruimen heb ik begrepen. Als ze bevroren zijn geweest wordt het beter. Er zou jam, likeur en wijn van gemaakt kunnen worden. En thee van de jonge bladeren. De noot zou olie geven vergelijkbaar met olijfolie. Het was een verfplant. De bast leverde gekookt met look een rode verf en onrijpe vruchten met zwavelzuur zwarte verf en schrijfinkt. Het hout is gewild bij kunstenaars. Voorzichtigheid is geboden uit sommige plantendelen kan blauwzuur vrij komen, vermeld een bron.

Joost Kievit