Witte dovenetel
Een bloeitijd van maart tot november is bijzonder lang. En met de tegenwoordige temperaturen kun je Witte dovenetel ook buiten die periode in bloei zien. De witte lipbloemen staan in een krans om de vierkante stengel. Een netel zonder brandharen. Anders dan brandnetels. Het sap van de dovenetel kun je gebruiken om, na contact met een brandnetel, de pijn te doven. Gewoon even wrijven.
Witte dovenetel is erg algemeen en groeit bijna overal. Hij heeft geen last van overmatige bemesting, integendeel. De bloemen bevatten heel veel nectar, een belangrijke voedselbron voor hommels en andere bijensoorten. Vroege soorten als de Sachembij profiteren daarvan. Vlindersoorten als Zwartgevlekte herfstuil, Grote beer, Sigma-uil, Koperuil en Agaatvlinder gebruiken Witte dovenetel als waardplant.
Ook mensen konden de plant wel waarderen. Jonge scheuten werden gebruikt voor salades, sauzen en soepen en gegeten als groente op de manier van spinazie. Dovenetelthee zou ook bijzonder smakelijk zijn. Naast hommels en bijen waren ook kinderen ooit gek op de nectar. Die zogen de zoetigheid uit de bloempjes, maar dat was in de tijd dat suiker nog een schaars goed was. Diverse volksnamen verwijzen naar dat gebruik. Namen als memzuiger, melkzuiger, zuigbloem, zuignetel worden bij mijn weten niet meer gebruikt.
Joost Kievit