Zandzegge

Een echte pionier. Op een kale zandbodem zie je hem opduiken met z’n grasachtige blaadjes. Ondergronds maakt hij meters lange wortelstokken en op regelmatige afstanden komen dan plukjes blad uit een wortelstok naar boven. Zo “naait” de Zandzegge de losse zandbodem als het ware weer dicht. Na zijn komst verschijnen ook mossen en andere planten.

De bloeiwijze is onopvallend bruin van kleur. Voor bestuiving hoeft hij dan ook geen insecten te lokken. Daar zorgt de wind voor. Het zaad is voor kieming afhankelijk van een vochtige tot natte bodem. Na een paar maanden zit de wortel ongeveer 30 cm diep en dan komen de uitlopers. Die groeien weg van het punt van kieming naar droog, voedselarm en nauwelijks begroeide bodem. Een vorm van “ik vertrek” dus. Zandzegge verplaatst zich als een soort golf door een terrein . De achterkant degenereert en de groeipunt van de wortelstok zoekt nieuwe plekken. Dat kan de plant doen doordat die groeipunt een voorkeurspositie heeft bij de aanvoer van voedingsstoffen.

Verschillende insecten soorten zijn afhankelijk Zandzegge als voedselplant. Een galmug, een schildwants, een spoorcicade, een dwergcicade en een bladluizensoort delen hun leven met de Zandzegge. Naar verluidt maakte de mens in de 18e eeuw gebruik van de wortels voor de bereiding van brood. Wonderlijke plant.
Joost Kievit