Muurpeper

Gepubliceerd door Joost Kievit op

Laag bij de grond, knalgeel en uitbundig bloeiend. Een echte zon aanbidder die zeer goed tegen droogte kan. Dat is Muurpeper. Hij hoort tot de vetplantenfamilie. Het blad is aangepast aan zeer droge en hete standplaatsen. De dikke vlezige bladen zijn bedekt met een waslaagje en ze kunnen overdag de huidmondjes gesloten houden. Om verdamping van water tegen te gaan.

Nadeel is dan dat overdag ook geen CO2 opgenomen kan worden en dat moet onder invloed van daglicht verwerkt worden tot koolhydraten. Zo groeit een plant. Deze vetplanten hebben daar iets op gevonden. In de nacht wordt koolzuurgas opgenomen. Dat wordt tijdelijk opgeslagen in de vorm van appelzuur en overdag verder verwerkt. Dat geeft het blad in de vroege ochtend een zure smaak.

“Eeuwig leven” is een bijnaam. Afgebroken stukjes blad wortelen gemakkelijk en vormen nieuwe planten. Het verhaal gaat dat een plantje weken in een plantenpers zat om te drogen voor een herbarium. De resten werden in de tuin weggegooid en gingen daar weer vrolijk groeien en bloeien. Muurpeper wordt veel in tuinen toegepast. Het groeit bijna overal. Ook op muren, daken en grindpaden. Hij is goed voor insecten en wordt ook wel als keukenkruid gebruikt. Maar dat is oppassen, hij is giftig.

Joost Kievit

[ssba-buttons]