Wilde peen

Er is ook een minder wilde. De worteltjes in blikken, potten en vers in de schappen bij de groenteboer zijn nauw verwant aan de Wilde peen. Als verwilderd cultuurgewas heeft de Wilde peen zich in een ver verleden ook in ons land gevestigd. Uit vondsten bij opgravingen komt naar voren dat de soort omstreeks 2200 v Chr al aanwezig was bij Spijkenisse.

Hij behoort tot de familie van de schermbloemen. Hij is twee of meerjarig. Eerst wordt de wortel en een rozet gevormd. De bloei komt in het tweede jaar.  In het midden van het witte bloemscherm zit een rood bloempje. De nauwe verwantschap tussen de “wilde” en de “tamme” variant leidt soms tot problemen. Wortelzaad telers vrezen kruisbestuiving waardoor het zaad niet meer geschikt is voor de teelt van de gewaardeerde groente.

Wilde peen en diverse soortgenoten zijn voedselplant voor de Koninginnepage. Deze prachtige vlinder legt haar eieren op de plant en de uitgekomen rupsen beginnen daarvan te vreten. Na de verpopping is de cyclus weer rond. De wortels van de Wilde peen staan bekend als niet te eten. Toch maakten mensen er vroeger gebruik van. Voor het bakken van brood, het stoken van jenever, als verfplant en om koffie van te maken.

Joost Kievit