Zeekraal

Jeugdherinneringen. Zeekraal aten we vroeger vaak als groente. Het kostte niets en het groeide in de vrije natuur op de slikken van de Grevelingen. Nu ligt dat anders. De slikken zijn natuurgebied geworden en zeekraal snijden kan niet meer. Als ik Zeekraal vind, kan ik niet nalaten om een stukje te proeven. Ik geniet van de kenmerkende zilte smaak.

Het is een soort mini struikje met takken van “kralen”.Een echte zoutplant. Veel soorten van een zoute omgeving groeien ook onder zoete omstandigheden. Ze zijn zout tolerant. Zeekraal is anders. Die heeft echt behoefte aan zout. Elders groeit hij niet. Om te ontkiemen moet het toch minder zout zijn. Daar zorgen de maartse buien voor. De zout behoefte is een uitdaging voor kwekers die Zeekraal als voedselgewas telen.

Vroeger was Zeekraal een soort, die in verschillende vormen voorkwam. Tegenwoordig onderscheidt men twee soorten, namelijk Langarige zeekraal en Kortarige zeekraal. Ze groeien in extreme omstandigheden. Wind en overspoeling met zeewater zijn geen probleem. Na het groeiseizoen sterft Zeekraal rood kleurend af. Het zaad blijft achter op het slik en wordt gegeten door vinken, gorzen en leeuweriken. Na het ontkiemen start een nieuwe generatie met voedsel voor eenden en andere dieren.

Joost Kievit